medium: Olieverf op doek
formaat: 100 x 120 cm
jaar: 2013
Deze schilderijen zijn gegroeid van uit een studie en een emotionele verbinding met de verschillende sedimenten van de kuststreek.
De Vlaamse kustvlakte werd vooral gevormd door de relatieve zeespiegelbeweging. In het Atlanticum, 5000 tot 9000 jaar geleden, werd een dik pakket afzettingen gevormd, waartussen vaak veenlagen voorkwamen. Het veen werd over verloop van vele jaren gevormd tijdens regressies waarin de invloed van de zee zou zijn afgenomen.
In het daaropvolgend Subatlanticum vonden dan weer nieuwe transgressies plaats, waardoor jonge zeeklei zou zijn gelaagd.
Het Subatlanticum is het jongste tijdperk van het Holoceen dat tot 14.000 jaar terug gaat...
Zodra we nu twee meter diep graven, komen we op de sedimentlaag van schelpen, resten van zeedieren, wieren en zand... Het is opmerkelijk en ontroerend dat we dat sediment tussen onze vingers kunnen laten glijden...
Deze laag dateert uit de tijd – 2000 jaar geleden – toen de Romeinse legioensoldaten, met hun glimmende helmen en ijzeren zwaarden, de eerste nederzettingen bouwden op deze zandrug als uitbreiding van hun grondgebied...
Momenteel zoekt men in de ondergrond een sedimentlaag, ter verdoezeling, van levensgevaarlijk nucleair afval van kerncentrales en atoombommen die de puurheid en de eerlijkheid van Moeder Aarde verwoesten...
Laten wij dit gebeuren... ???
Voordat de schilderijen tot stand komen, maak ik zoals bij ieder nieuw thema, minstens een dertigtal tekeningen – schetsen in voorontwerp.
Langs deze weg kan ik me volledig in dat thema inleven. Dat is voor mij zeer belangrijk, om de emoties die daaruit gevormd worden, te kunnen verwerken.
Na wat verdere studie van de verschillende kleuren van de sedimentaire lagen, besefte ik pas dat ik diep in het verleden aan het graven was.
Ik hoop met deze schilderijen een halt toe te roepen aan het dumpen van nucleair afval.
De schilderijen zijn de vrucht van een lang en intens proces, die uiteindelijk door de innerlijke noodzaak zijn voltooiing vindt.
De eeuwige terugkeer van het gelijke is tastbaar, en tegelijk ongrijpbaar...